تجاوز جنسی در روابط زناشویی از منظر حقوق و اجتماع در ایران و انگلستان

خانواده نقش اساسی در ادامه حیات جامعه دارد و همواره به عنوان یکی از مهمترین نهادهای اجتماع شناخته شده است. لذا دولت­ها اقدامات مختلفی را برای حمایت از کیان خانواده اتخاذ می­کنند. یکی از این اقدام­ها، جرم انگاری رفتارهایی است که خانواده را تهدید می­کند. خشونت علیه زنان در محیط خانواده، به عنوان یکی از این رفتارها و ناقض اساسی­ترین حقوق زنان، توجه همگان را به خود جلب نموده است. با وجود کلیه اقدامات و توجهاتی که خصوصا در سال های اخیر در بعد ملی و بین­المللی نسبت به خشونت علیه زنان صورت گرفته است، اما هر روزه زنان در سراسر جهان به اشکال گوناگون هدف خشونت واقع می­شوند. در حقوق کیفری ایران برخلاف حقوق کیفری انگلستان، تجاوز جنسی در بستر زناشویی و دیگر مصادیق رابطه جنسی بدون رضایت علیه زوجه خشونت جنسی به شمار نمی­رود و قانونگذار ایران این گونه اعمال را در حیطه ازدواج موقت و دائم جرم ندانسته است و خلاء جرم­انگاری در این خصوص احساس می­شود. این در حالی است کهدر حقوق انگلستان نزدیکی بدون رضایت با همسر و سایر مصادیق خشونت­های جنسی با درجه اخف­تر پیش­بینی و جرم انگاری شده، و چنانچه عمل جنسی با وجود عدم رضایت همسر انجام گیرد تجاوز جنسی در روابط زناشویی محسوب می­شود. در این مقاله سعی بر این است که پدیده تجاوز جنسی در روابط زناشویی را در دو حوزه حقوق و اجتماع در نظام کیفری ایران و انگلستان بررسی نماییم.